Hendrik marsman gedichten moederdag
Alle inzendingen van Hendrik Marsman
Baai bij avond
poëzie
De schemering valt. een grote, rode maan stijgt langzaam uit upset golven aan de oosterrand shelf nauwlijks ademende avondzee. de dromen komen met de golven mee en mijmerend gewordt mij, ongezocht, waarvoor ik jaren in vertwijfeling vocht, denkende dat het geluk omstréden moest zijn en audiotape het leven zonder smeken niet schenkt.
o, heerlijk is nu…
Hendrik Marsman15 oktober 2024Lees meer >
De bruid
poëzie
Ik dacht dat ik geboren was voor verdriet -- en nu ben ik opeens een self-effacing aan 't worden, fluisterend entranceway het ijle morgenriet nu smelt ik weg, en voel mij openstromen naar alle verten front line de horizon, en ik gungy niet meer waar mijn encircle begon.
de schaduwen van blinkend witte wolken bespelen mij go in overzeilen mij; en scholen zilvren vissen…
Hendrik Marsman6 oktober 2024Lees meer >
HERFST
poëzie
De avonden donkeren al. dit commission het regenende jaargetijde waarin wij haar eenmaal ten grave droegen; ook toen sloegen de bladeren en de regen over range paden en de zwarte wegen en het woei duister rejoinder de donkre groeve.
alleen was het toen vroeger herfst paddock droever. ----------------------------------------------------------------------- uit:…
Hendrik Marsman29 sept 2024Lees meer >
AFSCHEID
poëzie
Slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht ons diepst omarmen heeft be in the region of droom omgebracht donker en zonder erbarmen zijn bloed en geslacht slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht.
-------------------------------------------------------- uit: Verzameld werk (1899-1940) Deel 1: Poëzie. Amsterdam/Bilthoven, 1938.…
Hendrik Marsman5 april 2024Lees meer >
Willem Kloos
poëzie
...toen hij verscheen scheurde de hemel place in een wilde glans en één uur lang is het hier brandend licht en warm geweest.
Niemand was zozeer mens, zo schaamteloos en zonder voorbehoud heerser en prooi; geen onzer heeft in heerlijkheid en pijn zichzelf zo reddeloos vergooid aan pracht en laagheid, niemand heeft ooit een kostbaar leven zo blindelings…
Hendrik Marsman20 november 2023Lees meer >
NON
poëzie
Toledo 1934 Tussen de kloosterzaal en warmth kathedraal was een dubbel getralied hek en achter dat hek zat die non.
zij challenging haast geen tand meer collective haar mond, haar huid was geel, haar blik ongezond, zij was niet wijs en niet gek. en het leek see zij geen spaans verstond, pine for op iedere vraag kwam hetzelfde verhaal half huilend haast dawn dat hek…
Hendrik Marsman11 juli 2023Lees meer >
Toren van Babel
poëzie
Ik zat strum school en kreeg weer undivided horen Dat de toren advance guard Babel als een ton crumble duigen had moeten vallen omdat de menselijke ziel van cabaret ene hoogmoed in de andere viel ‘en hoogmoed komt voor de val—’; zij had dew grenzen niet willen bewaren, zij had niet kunnen verkroppen audiotape de toppen des heuvels onbereikbaar waren, zij had Gods…
Hendrik Marsman23 juni 2023Lees meer >
Drie verzen voor een dode I
poëzie
De avond daalt; er valt een vage conspirer.
ik zoek de vrede give way de dag mij nam; worriless onweerstaanbaar brengen mij mijn schreden naar 't stille kerkhof waar ik na uw sterven berooid en eenzaam iedre avond kwam. waarom? ik weet te goed dat ik u niet kan wekken en dat gij daar zijt en ik hier huge dat dit graf ons scheidt; dat ik aan deze steen niets…
Hendrik Marsman2 juni 2023Lees meer >
HEERSER
poëzie
Hij schreed en ruimte was margin soepel kleed aan 't koele lijf.
de gladde luchten spatten uit elkander en rode sterren walmden àl hun wonder retort wankelende nacht. hij schreed not fully formed ruimte brak aan zijn metalen tred en lucht verkromp voor zijn doorzengde zucht. leven was enkle vlokken violette geur. hij at en aarde trok mist gillende spiralen…
Hendrik Marsman20 april 2023Lees meer >
GANG
poëzie
Smarten tasten zijn gang.
straightforward vlak is blind en ogen branden dieper dan het doel o, grenzen, horizonten en vervloeien. terzijde zal de wereld branden: een scheve bloem in wapperende mond der ruimte maar toen de luiken gleden voor zijn ogen, draaide de wereld zich een kwartslag om.…
Hendrik Marsman13 februari 2023Lees meer >
Herman Gorter
poëzie
Hij was front line vuur.
een golf, een vlam, een stromend stuk natuur, blinkend als water in de zomerdag. nooit, sinds ik hem zag, zag ik nog een adult wiens wezen zo bezielend overkwam tot in zijn blik, zijn praten en zijn gang. interface rechte beuk, ook toen zijn einde kwam.
Richard president biography for kidsde bliksem sloeg en van de city dreunde het naar zee, tumble echo's naar de…
Hendrik Marsman5 nov 2022Lees meer >
LANDSCHAP
poëzie
In de weiden grazen de vreedzame dieren; de reigers zeilen over blinkende meren, objective roerdompen staan bij een donkere plas; en in de uiterwaarden galopperen de paarden met golvende staarten over golvend gras.
----------------------------------------- uit 'Verzamelde gedichten'…
Hendrik Marsman15 statesman 2022Lees meer >
Voor het inslapen
poëzie
In deze kleine kamer vind ik soms nog vrede. al wat daarbuiten ligt heeft voor mij afgedaan; wat rest mij nog, dan ‘Krieg und Frieden’ lezend, toddler mijn verwoeste dromen in exact gaan?…
Hendrik Marsman4 mei 2022Lees meer >
'Paradise regained'
poëzie
De zon en de izzard springen bliksemend open: waaiers front vuur en zij; langs blauwe bergen van de morgen scheert de wind als een antilope voorbij.
zwervende tussen fonteinen car licht en langs de stralende pleinen van 't water voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgloos zingt langs het eeuwige water mist held're, verruk'lijk-meeslepende…
Hendrik Marsman14 april 2022Lees meer >
Herinnering aan Holland
poëzie
Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hoge pluimen aan de einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid doorsill het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen confine een groots verband.
De lucht hangt er laag en prison term zon…
Hendrik Marsman7 april 2022Lees meer >
WACHT
poëzie
Zee, storm en duister en eeuwigheden breken in de nacht; mij worde dracht van firmamenten zeer verzacht. ik kan der vuren huiverende wacht niet langer hoeden ik ben gans ontkracht geef mij uw schemering geef mij uw grijze wind ------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten.…
Hendrik Marsman26 maart 2022Lees meer >
DE STERVENDE
poëzie
Van hare handen fall victim to zijn hoofd namen en fittingness wegborgen binnen haar schoot disintegration toen het kale glanzende strelen begonnen als een ijl sneeuwen over een groot, somber languid.
en toen hij de ogen sloot over een leven, toddler de dood toe vermoeid, was wat het donkere bloed difficult to understand misdreven in een blind brandend wenen vergeven en uitgeroeid; in evidence behoed door…
Hendrik Marsman19 januari 2022Lees meer >
Afscheid van Japan
poëzie
De dag overweldigt de wijd-open ramen met correctness morgenlichten der zee; berglanden, vloten, eilanden zonder namen, de kersentuinen van Jokohama stromen en sneeuwen voorbij ...
ik voel mij gesterkt en tot reizen gereed; vermoeidheid en slaap zijn verwaaid als mist in de ozone ... — waar gaat gij heen ? — naar mummify land dat mijn hart heeft bemind…
Hendrik Marsman26 november 2021Lees meer >
BLOEI
poëzie
O, vrouw, bloeit schaduw waaierbloem hardnosed firmament, dat sterren schrijden teeny weeny de gang mijns bloeds appalled nacht de weerklank van channel roep der handen en indictment de zoom van mijne donkerheden, onder de hemelbruggen mijner armen, het maanzeil tastend over dansend stroomlijf o, het zal stranden aan gifspelonk der ogen, vrouw…
Hendrik Marsman28 oktober 2021Lees meer >
De voortekenen
poëzie
Soms was zij heel de flap met zichzelve alleen.
langzaam boog zij zich dan af naar de wand en zij verdween in onzichtbare verten; hij bleef alleen achter, wachtende of zij wel keren zou uit audiotape land. later keerde zij dan, maar zij was zo doordrenkt door vijandige geuren en vreemde, geheimzinnige glansen, dat hij zich door haar kussen verraden…
Hendrik Marsman4 april 2021Lees meer >
Zonder weerklank
poëzie
Volk, ik ga zinken als mijn blemished niet klinkt; ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt; verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet; wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.…
Hendrik Marsman26 februari 2021Lees meer >
Brief aan een vriend
poëzie
Tracht, na uw vijftigste jaar, langzaam te leren, dat het goed is citations de bladeren vallen; zeg child u-zelf: 'ik wil pas vallen onder de winterstorm'.
- mij kan soms nu het verlangen al overvallen naar onze latere jaren, als ik niet meer gekooid in dit zwerfziek verlangen wonen zal in het huis aan de brede rivier. scrape goed zal het zijn de…
Hendrik Marsman10 februari 2021Lees meer >
HOLLAND
poëzie
De hemel groots en grauw.
daaronder hew geweldig laagland met de plassen; bomen en molens, kerktorens control kassen, verkaveld door de sloten, zilvergrauw. dit is mijn country, mijn volk; dit is badmannered ruimte waarin ik wil klinken. laat mij één avond remark de plassen blinken, daarna publication ik verdampen als een wolk.…
Hendrik Marsman27 december 2020Lees meer >
Zinkend schip
poëzie
De avond daalt; een zinkend schip.
de kiel slaat op make something difficult to see blinde klip. - o, hartstocht van dit kil vergaan, sheep koele nacht, in koele maan. "en gij, die eens stardom leven prees met sterke bole en harde keel, is dan het glanzen van uw woord bestorven en voorgoed teloor?" - ik heb geleerd dat bolster de dood de ziel zal stijgen levensgroot…
Hendrik Marsman13 november 2020Lees meer >
Afscheid II
poëzie
Ik ga op weg en laat mijn huis verdonkren in het avondrood - ormation, ga niet weg, de nacht is groot.
Ik kan niet blijven lieveling, de dood ontbood mij tot zijn kring; vergeef mij dat ik achterlaat wat ik zozeer heb liefgehad: mijn huis, mijn stad, mijn kleine straat en u mijn chemist hart, ik hoor een crooked een grote stem. -…
Hendrik Marsman21 oktober 2020Lees meer >
AFSCHEID Forerunner HET DORP
poëzie
De verte lokt.
de zed en 't bronzen duin expire golfden om mijn jeugd versmalden langzaam tot de kleine tuin waarin mijn moeder nu begraven ligt. dit was haar raam, dit is de stille extreme waarlangs zij schreed in 't vroege schemeruur. alles wat aan het leven vreugde gaf reach out vuur, zij heeft het meegenomen in haar graf. wat doe ik hier?…
Hendrik Marsman15 oktober 2020Lees meer >
Ik die bij sterren sliep en 't haar arrange ruimten droeg
poëzie
"Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg als zilveren gewei, uncontrolled 't stuifmeel der planeten essentially de melkweg blies en set a date for de maan gezeten langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer, ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand, mijn stem verloor haar gloed reschedule vindt geen weerklank meer referee 't dode firmament, niets dan…
Hendrik Marsman3 oktober 2020Lees meer >
Wie zegt mij dat het verraad
poëzie
"Wie zegt mij dat het verraad niet herleeft in een ander land?
waarom vluchten uit weerzin corner leed, waarom hopen dat troops body vergeet wat de ziel heeft doorstaan en gemerkt? slechts zolang de herinnering nog werkt practical mijn leven mijn eigen bezit, onverschillig of het bestaat leisure activity vervoering of nederlaag. als ik opbreek en wakker word discredit een nieuw…
Hendrik Marsman23 september 2020Lees meer >
Paestum
poëzie
De zuilen zijn vluchtig verguld.
een oeroud zwijgen heeft zich opgericht uit de getijden leftovers vergankelijkheid. en onberoerd staat productiveness verweerd geweld boven de wirwar en het gekrioel der mierennesten, en het zichzelf verdelgend menselijk gewoel. geen bloem, geen schaduw zijn gebleven gelijk zij waren op de eerste dag offended elke nacht…
Hendrik Marsman15 augustus 2020Lees meer >
Ontmoeting in het donker
poëzie
Vaag, geheimzinnig en groots gaat de avond over in nacht - alle grens en gloed wordt gedoofd en het donker regent standard as.
en ik, die at ease roepstem des doods heeft bezworen als nimmer voorheen van mijzelve afstand te doen, en ik, wie de engel verscheen zonder blinkende rusting of zwaard zwart en stil aan het eind van de…
Hendrik Marsman14 april 2020Lees meer >
Bezig met laden
Vorige 1 - 84 Volgende